Πληροφορίες

Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα, πως να στο πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα εκεί που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω" Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Δεν είμαι εγώ.

Είναι πολύ παράξενο το πως μια σχέση σε αλλάζει χωρίς να το καταλάβεις. Αποκτάς τις συνήθειες, τα λόγια και τις εκφράσεις του άλλου και τα κάνεις δικά σου. Συνήθειες και ατάκες που κάποτε κορόιδευες τώρα είναι κομμάτια του χαρακτήρα σου, τα θεωρείς φυσιολογικά. Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις πως αλλάζεις μονάχα όταν σταματάς την κάθε επαφή με εκείνο το πρόσωπο. Και τότε είναι που τρομάζεις διότι έχεις μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο. Και για κακή σου τύχη δεν μπορείς να διώξεις τα "ξένα" χαρακτηριστικά από τον εαυτό σου. Και δεν είναι κανείς για να σου θυμίσει τις παλιές συνήθεις σου, που ήσουν χαρούμενος. Και στο τέλος, ή καταφέρνεις να το διώξεις ή αποδέχεσαι τον νέο σου χαρακτήρα.

Όλα ίδια και διαφορετικά.

Ίδιοι πρωταγωνιστές. Εμείς. Ίδιος σκηνοθέτης. Η υπομονή.
Πάλι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως τότε, πριν τέσσερις μήνες. Δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει. Γιατί δεν είναι όλα όπως παλιά. Δεν με κάνεις να γελάω πια, ούτε κλαίω όταν με αγνοείς. Δεν ζηλεύω όποια σε πλησιάζει, εσύ νευριάζεις με το παραμικρό. Γιατί γίναμε έτσι; Πότε δεν φανταζόμουν πως θα επαναλαμβανόντουσαν τα ίδια πράγματα. Ξέρεις ίσως το φταίξιμο να'ταν δικό μου. Και ξέρεις κάτι άλλο; Χαίρομαι που όλο αυτό τελείωσε έτσι, οπότε μην ξαναπαραπονεθείς.

Δ.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Πορείες

Πολλές φορές μερικά πράγματα μπορεί να έχουν τελειώσει αλλά εμείς να μην θέλουμε να τελειώσουν ή να μην θέλουμε να παραδεχτούμε πως τελείωσαν. Πιστεύω πως αυτό που μου συμβαίνει αυτή την στιγμή βασίζεται σε αυτό. Πολύ περίεργα τα πράγματα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Το θέμα είναι πως άλλα θέλει το μυαλό κι άλλα η καρδιά μου. Πραγματικά δεν ξέρω τι πρέπει να ακολουθήσω, είμαι τόσο μπερδεμένη. Δεν μπορώ να αποφασίσω ποια πορεία θέλω να ακολουθήσω. Αλλά έχω σκεφτεί πως μήπως πρέπει να διαγράψω τις πορείες που έχω και να αρχίζω να φτιάχνω μια νέα πορεία; Ειλικρινά τόσο μπερδεμένη στην ζωή μου δεν είχα βρεθεί ποτέ ξανά. Εσύ όμως δεν με βοηθάς να καταλάβω τίποτα, όλο με μπερδεύεις. Θα'θελα να'ταν και πάλι καλοκαίρι να μπορούσα να σου πω ο,τι νιώθω για εσένα, τότε είχα την ευκαιρία να το κάνω! Κάθε μέρα σκέφτομαι εκείνες τις μέρες που ήμασταν ελεύθεροι και κάναμε αυτό που θέλαμε. Τώρα όμως μου μιλάς για πολύ περίεργα πράγματα, σαν να έχεις αρχίσει να φτιάχνεις νέα πορεία. Κι εγώ; Γιατί δεν είμαι πλέον η πορεία σου; Ποτέ σου δεν μου μίλησες για αυτά που θες να μου πεις είτε είναι καλά ή άσχημα πράγματα! Γιατί όμως δεν το έκανες ποτέ; Να ξέρεις πως εγώ θα'μαι εδώ και θα περιμένω να μου πεις όσα δεν μου'χεις πει. Δεν με νοιάζει τι θα μου πεις, αρκεί να μου πεις κάτι ώστε να καταλάβω την πορεία του καθενός μας.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Ένα βιβλίο γεμάτο φωτογραφίες

Ακούω αυτό το τραγούδι με τους στίχους που με κάνουν να σε θυμάμαι. Εσένα και τις όμορφες αναμνήσεις μας, τις πλάκες, τις καλοκαιρινές ηλιόλουστες μέρες που περνούσαμε μαζί, τον έναν μήνα μαζί σου! Αν και τότε δεν είχα καταλάβει τι είχα στα χέρια μου. Όλα ταιριάζουν τόσο πολύ, κάθε στίχος.. Νιώθω πως έχει γραφτεί για εσένα. Το μυαλό μου παίρνει στροφές, θυμάμαι σιγά σιγά..Σαν να βρήκα ένα βιβλίο γεμάτο φωτογραφίες νιώθω. Όλα τόσο καθαρά, ζωντανά στην φαντασία μου..Και λυπάμαι! Σε θέλω πέρα από κάθε όνειρο..Μια αγκαλιά ξανά..Μου λείπεις. 

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Απόσταση.

Απόσταση, μια λέξη που ηχεί άσχημα σε τόσους πολλούς. Η απόσταση δεν σε αφήνει να δεις την οικογένεια σου, τους φίλους σου και τον άνθρωπό σου! Αν το καλοσκεφτούμε όμως ίσως να καταλάβουμε πως η απόσταση ίσως να ενώνει κατά κάποιο τρόπο. Άτομα που έχουν να ιδωθούν μήνες και χρόνια πέρα από την νοσταλγία που σκέφτονται ο ένας τον άλλον σε βοηθά να το καταπολεμήσεις και να αντέξεις για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα χώρια τους. Η απόσταση ευτυχώς ή δυστυχώς δεν σε βοηθά να ζήσεις την καθημερινότητα του άλλου, τις αντιδράσεις του σε διάφορες καταστάσεις καθώς ο χρόνος περνά. Αλλά μήπως χρωστάμε τελικά πολλά σ'αυτή την έννοια που συχνά καταριόμαστε; ή μήπως δεν κάνει καλό στις ανθρώπινες σχέσεις γιατί τις απομακρύνει;  Το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρη είναι πως εάν μια φιλιά, μια σχέση, ένα κάτι έχει αρκετή αγάπη μέσα του δεν θα το σβήσει η απόσταση και ούτε θα περάσει στην σφαίρα του παρελθόντος.

Αν..

Αν δεν ερχόμουν εκείνο το καλοκαίρι του 9',δεν θα σε είχα γνωρίσει.
Αν δεν σου είχα μιλήσει πριν δυο χρόνια, δεν θα σε είχα ερωτευτεί.
Αν δεν θυμόμουν τις συζητήσεις μας, δεν θα έκλαιγα τα βράδια.
Αν δεν είχες υπομονή και θέληση, όλα θα είχαν τελειώσει νωρίτερα.

Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα σε αγαπούσα..

Ίσως κάποτε..

Θα είμαι λέει φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη, που αλλού; Υπάρχει πιο όμορφη πόλη από αυτή; Θα έχω ένα διαμέρισμα κοντά στον Λευκό Πύργο και το μόνο που θα έχω μαζί μου θα είναι μια βαλίτσα και τα απαραίτητα. Θα έχω ένα μεγάλο παράθυρο το οποίο θα κοιτάει στον δρόμο. Ίσως αγοράσω κι ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο με καλαθάκι μπροστά! Δεν έχω σκοπό να πηγαίνω σε καφετέριες. Θα αγοράζω δικό μου καφέ με άρωμα φρούτων και θα τον απολαμβάνω στο μικρό μου μπαλκόνι το οποίο θα έχει μια μικρή γλάστρα. Τα πρωινά θα σηκώνομαι πολύ πρωί για να αντικρίζω την ανατολή του ήλιου. Ελπίζω πως η εικόνα της Θεσσαλονίκης και της Παιδαγωγικής εκεί δεν θα μείνουν απλά στο μυαλό μου :)

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Μια ευχή.

Να θες να φύγεις και να μην ξέρεις πού να πας, να ξέρεις πως δεν αξίζουν και να θες να φύγεις μόνο και μόνο για να τους ξεχάσεις, να σου λένε πως σ' αγαπάνε, να τους πιστεύεις και να συνειδητοποιείς πως δεν το εννοούν, να σε αντικαθιστούν με κάτι καινούριο ή καλύτερο.. Θα έρθω να μείνω μαζί σου, εσύ μ' αγαπάς αληθινά, εσύ είσαι κοντά μου!

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Νόημα ζωής

Λένε πως η ζωή είναι μικρή και ότι πρέπει να την ζούμε ευχάριστα κάθε λεπτό! Η ζωή μας είναι ένα θέατρο που μπορούμε να το παίξουμε μια φορά, χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Εμείς γράφουμε το σενάριο που μας αξίζει, εμείς φτιάχνουμε τα σκηνικά που μας αρέσουν, εμείς επιλέγουμε τους ηθοποιούς και στο τέλος εμείς θα το απολαύσουμε ή όχι. Οι άνθρωποι που περνάνε από την ζωή μας τις περισσότερες φορές θα είναι πολύ σημαντικοί. Αυτοί είναι και οι καλοί φίλοι που στα δύσκολα θα βρίσκονται στο πλευρό μας την οποιαδήποτε στιγμή. Επίσης, μέσα στους σημαντικούς ανθρώπους είναι και η οικογένεια σου που ποτέ δεν θα πρέπει να την βάλεις πάνω από τίποτε άλλο ακόμα κι αν κάποια στιγμή θα έχεις την απώλεια κάποιου από αυτή. Το νόημα της ζωής είναι να χαμογελάς ακόμα και στην πιο άσχημη φάση της ζωής σου γιατί η πραγματική μαγκιά εκεί βρίσκετε! :)

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Μια βόλτα στο παρελθόν.

Έχουν περάσει τόσοι μήνες πια αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι. Το ξέρω πως μπορώ να σε έχω δικό μου όποτε θέλω μα ακόμα και αυτή την στιγμή που πληκτρολογώ αυτό το κείμενο σε θέλω δικό μου, για πάντα δικό μου. Έχουμε περάσει τόσα πολλά μαζί. Πάντα θα θυμάμαι το πρώτο μας φιλί σε εκείνη την εκκλησία. Ήταν καλοκαίρι και σκοτεινά τότε, μα με ένα απλό άγγιγμα των δικών σου χειλιών η νύχτα μέσα μου έγινε μέρα. Επίσης το χαμόγελό σου όταν με συναντούσες, πόσο όμορφος ήσουν. Τις υπέροχες βόλτες μας στην Αθήνα τα πρωινά της Κυριακής, τις κρυφές μας συναντήσεις, τα γλυκά σου λόγια στο τηλέφωνο, ΌΛΑ! Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω αυτές τις τέλειες στιγμές μαζί σου; Το περπάτημα στην βροχή; Τα ατέλειωτα γέλια μας και τα υπέροχα σχέδιά μας για το μέλλον. Νομίζεις πως εγώ όλα αυτά τα έχω ξεχάσει αλλά δεν είναι έτσι. Θέλω να τα ξεχάσω για να πάψω να πονάω και να θυμάμαι αυτές τις στιγμές που περνάγαμε καλά επειδή τώρα η τύχη δεν είναι με το μέρος μας όπως πέρσι. Ακόμα σε νοιάζομαι, ακόμα στεναχωριέμαι όταν μου μιλάς και μου ζητάς να ξανά είμαστε μαζί και να αφήσουμε όλα τα άσχημα που ζήσαμε στο παρελθόν. Δεν μπορείς να φανταστείς πως περιμένω κάθε χρόνο να έρθει ξανά ο Αύγουστος για να σε δω και να μου θυμίσεις τις στιγμές που περάσαμε όλο το χρόνο. Μπορεί κάποιες φορές να σου μιλάω άσχημα και να κάνω πως ξεχνάω αυτά που προσπαθείς να μου θυμίσεις μα το κάνω για να μην αρχίζω να βρίζω τον εαυτό μου που δεν είμαι μαζί σου. Όπου και να είσαι, σε όποια γωνιά της Θεσσαλονίκης να είσαι καλά! Και να ξέρεις πως κάποιος 515 χιλιόμετρα μακριά σου σε σκέφτεται όπου και αν βρίσκεσαι.   
Αφιερωμένο στον κύριο Dj.

Η ζωή

Η ζωή είναι πολύ άδικη..Κάνει ανθρώπους να στεναχωριούνται με τον πιο άσχημο τρόπο! Εγώ σε όλα αυτά απλά ρωτάω ένα γιατί; Πολλοί άνθρωποι κρύβουν θησαυρούς ακόμα κι αν κρύβουν έναν αβάσταχτο πόνο! Απλά είναι πολύ περίεργο έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα.. Είναι πολύ περίεργο τι κρύβει ένας άνθρωπος..ακόμα κι αν επιφανειακά φαίνεται να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο! Όμως αυτοί είναι οι μάγκες στην ζωή! Ακόμα κι αν πονούν είτε σωματικά ή ψυχικά δεν παύουν να είναι άνθρωποι. Σε αυτή την ζωή πιστεύω πως υπάρχει ζυγαριά για τους ανθρώπους.. Ο μοναδικός έλεγχος υπάρχει στον άνθρωπο, στον κακό άνθρωπο! Στον άνθρωπο που μπορεί να καταστρέψει ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο. Για εμένα αυτοί δεν είναι άνθρωποι που ζουν την ζωή, αλλά άνθρωποι που παίρνουν μια ζωή και την κάνουν όπως θέλουν. Αλλά το θέμα είναι να μην σε καταστρέφουν και να φανείς δυνατός.

Μια αφορμή.


Κι έτσι όπως άκουγα ραδιόφωνο χθές, έτσι τυχαία, έπεσα πάνω στο τραγουδάκι μας. Και ξέρεις, τώρα που το άκουγα, ύστερα από τόσο καιρό, μου φαινόταν τόσο διαφορετικό. Οι στίχοι του άγγιζαν τόσο παράξενα ολόκληρη την ψυχή μου, η μουσική του έφτιαχνε μια περίεργη ατμόσφαιρα. Σε σκεφτόμουν όλο το βράδυ και περίμενα να μου στείλεις, ελπίζοντας πως θα άκουγες κι εσύ το τραγουδάκι μας την ίδια στιγμή, ελπίζοντας πως κι εσύ θα με σκεφτόσουν, απλά ελπίζοντας.. Ήξερα όμως βαθιά μέσα μου πως άδικα ήλπιζα, πάντα το ήξερα και ποτέ δεν περίμενα κάτι παραπάνω από σένα. Αν όμως μου μιλούσες δε θα σου ζητούσα ποτέ ξανά τίποτα άλλο, πως να τολμήσω άλλωστε. Μα και πάλι ελπίζω, ακόμα.. Και δε θα σταματήσω και δε μπορείς να με σταματήσεις. Δε θέλω και δε θες.. Μου λείπεις πολύ..

Φίλοι.


Γνωστοί υπάρχουν πολλοί, φίλοι όμως λίγοι! Κι εσείς είστε φίλοι μου, μου το έχετε αποδείξει ουκ ολίγες φορές.
Είστε δίπλα μου όποτε σας χρειάζομαι όπως κι εγώ, έτοιμη να μου φτιάξετε το κέφι ακόμα κι αν προϋποθέτει βλακείες στη μέση του δρόμου, τραγούδια και χρόνο!  Είστε εκεί και σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν τα πράγματα χωρίς εσάς. Μιλάω για λίγα άτομα και ξέρουν ποια είναι αυτά. Αν με βοηθήσεις μια φορά σ'ευχαριστώ και θα στο ανταποδίδω κάθε φορά που μπορώ. Δεν είμαι αχάριστη αλλά η πράξη που έκανες δεν σε κάνει φίλο μου.  
Τέλος πάντων ο λόγος που γράφω αυτά είναι γιατί σπάνια βρίσκεις τον χρόνο να ευχαριστήσεις εκείνους που πραγματικά αξίζουν.
Θα είμαι εδώ για εσάς σε ό,τι χρειαστείτε, να περνάμε μαζί όμορφες και άσχημες στιγμές γιατί οποιαδήποτε στιγμή μαζί σας, καλή ή κακή, οποιοδήποτε δευτερόλεπτο είναι ειλικρινά πολύτιμο! 

~ Επίσης, ευχαριστώ και όσους πέρασαν από την ζωή μου μένοντα σ'αυτή ακόμα κι αν δεν είναι πλέον μαζί μου.