Όλα ίδια και διαφορετικά.

Ίδιοι πρωταγωνιστές. Εμείς. Ίδιος σκηνοθέτης. Η υπομονή.
Πάλι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως τότε, πριν τέσσερις μήνες. Δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει. Γιατί δεν είναι όλα όπως παλιά. Δεν με κάνεις να γελάω πια, ούτε κλαίω όταν με αγνοείς. Δεν ζηλεύω όποια σε πλησιάζει, εσύ νευριάζεις με το παραμικρό. Γιατί γίναμε έτσι; Πότε δεν φανταζόμουν πως θα επαναλαμβανόντουσαν τα ίδια πράγματα. Ξέρεις ίσως το φταίξιμο να'ταν δικό μου. Και ξέρεις κάτι άλλο; Χαίρομαι που όλο αυτό τελείωσε έτσι, οπότε μην ξαναπαραπονεθείς.

Δ.