Προσπαθώ.

Άκουσα τυχαία στο διαδίκτυο ένα πανέμορφο τραγούδι της Disney. Όταν ήμουν μικρή εννοείται πως το είχα μάθει απ'έξω. Το τραγούδι αυτό το έμαθα από την δεύτερη ταινία του Πήτερ Πάν. Μια ταινία που μου έδωσε πολλά μαθήματα, που με έκανε να αγαπώ την παιδική μου ηλικία και να μη θέλω να μεγαλώσω.

Έχω φτάσει σε μια ηλικία που δεν ξέρω τι πραγματικά θέλω. Έχω μπει σε μια διαδικασία που πρέπει να αποφασίσω τι θέλω να κάνω στο μέλλον. Πώς γίνεται να μπορώ να αποφασίσω τι θέλω να ακολουθήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου; Καλά-καλά δεν έχω ωριμάσει.. Ο λόγος που γράφω αυτές τις γραμμές είναι επειδή όλη μου την ζωή με θυμάμαι να προσπαθώ να κάνω πράγματα, τα οποία θα κάνουν τους άλλους χαρούμενος. Πάντα την απόφαση την έπαιρναν οι άλλοι για εμένα, χωρίς να με ρωτούν τι πραγματικά θέλω. Το χειρότερο όμως από όλα είναι πως ακόμα κι αν αποτύχεις σε κάτι από αυτά σε κατακρίνουν και σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι ασύμαντος. 

Έχω βαρεθεί να προσπαθώ κάτι για το συμφέρον άλλων. Θέλω να κοιτάξω τη δική μου ζωή, θέλω να κάνω πράγματα που να με κάνουν ευτυχισμένη. Ίσως γι'αυτό να θέλω τόσο πολύ να είμαι ανεξάρτητη από τους άλλους. Ακόμα και γι'αυτό με κατακρίνουν. Εν τέλει, το μόνο που θέλω να πραγματοποιήσω μια φορά στη ζωή μου είναι να προσπαθήσω για κάτι που πραγματικά μου αρέσει χωρίς να μου το επιβάλλει κανείς. Να το κάνω για την πάρτη μου και μόνο, για να γουστάρω μόνο εγώ και κανένας άλλος.