Μια αφορμή.

Κι έτσι όπως άκουγα ραδιόφωνο χθές, έτσι τυχαία, έπεσα πάνω στο τραγουδάκι μας. Και ξέρεις, τώρα που το άκουγα, ύστερα από τόσο καιρό, μου φαινόταν τόσο διαφορετικό. Οι στίχοι του άγγιζαν τόσο παράξενα ολόκληρη την ψυχή μου, η μουσική του έφτιαχνε μια περίεργη ατμόσφαιρα. Σε σκεφτόμουν όλο το βράδυ και περίμενα να μου στείλεις, ελπίζοντας πως θα άκουγες κι εσύ το τραγουδάκι μας την ίδια στιγμή, ελπίζοντας πως κι εσύ θα με σκεφτόσουν, απλά ελπίζοντας.. Ήξερα όμως βαθιά μέσα μου πως άδικα ήλπιζα, πάντα το ήξερα και ποτέ δεν περίμενα κάτι παραπάνω από σένα. Αν όμως μου μιλούσες δε θα σου ζητούσα ποτέ ξανά τίποτα άλλο, πως να τολμήσω άλλωστε. Μα και πάλι ελπίζω, ακόμα.. Και δε θα σταματήσω και δε μπορείς να με σταματήσεις. Δε θέλω και δε θες.. Μου λείπεις πολύ..