Πληροφορίες

Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα, πως να στο πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα εκεί που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω" Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Αναμνήσεις

Χτες το βράδυ εικόνες ερχόντουσαν στο μυαλό μου. Εικόνες με φίλους, με οικογένεια, με συμμαθητές. Όμως όταν θυμήθηκα την εικόνα του αποχαιρετισμού μας άρχισα να κλαίω δίχως λογική. Ξέρεις είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν καταλαβαίνεις πως όλα τελειώνουν. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως αυτές οι στιγμές που έζησες εκείνο το χρονικό διάστημα δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω όσο κι αν θες να τις ξαναζήσεις. Θυμάμαι με πήγαινες σπίτι και με κρατούσες σφιχτά από το χέρι καθώς τα δάκρυα μου κυλούσαν στο πρόσωπά μου. Με άφησες έξω από το σπίτι μου και με αγκάλιασες σφιχτά. Μου είπες να μην φύγω μα εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Έπειτα καθίσαμε στα σκαλοπάτια αγκαλιασμένοι. Μετά έφυγες κι εγώ ακόμα έκλαιγα καθώς σε κοιτούσα να φεύγεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου