Πληροφορίες

Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα, πως να στο πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα εκεί που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω" Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Someone like you.

Είναι μελαχρινός με γένια σαν κι εσένα. Ακριβώς όπως κι εσύ. Έχει δυο διαμάντια πάνω στο πρόσωπό του. Δυο εκφραστικά, καστανά μάτια με έντονες βλεφαρίδες. Τόσο ξεχωριστά και ιδιαίτερα για εμένα. Είναι δυναμικός όπως κι εσύ. Τον ξέρω ελάχιστα και δεν έχουμε καμία απολύτως οικειότητα. Έτσι ήμασταν κι εμείς στην αρχή. Θυμάσαι; Είναι τόσο σαν εσένα σου λέω. Σε θυμίζει τόσο πολύ και φοβάμαι.
Πάντα μέσα μου ευχόμουν να βρω κάποιον σαν εσένα για να με ξεκολλήσει από εδώ. Και τώρα που νομίζω πως βρέθηκε αυτός ο κάποιος, φοβάμαι τόσο πολύ. Δεν ήξερα ότι πρέπει να περάσω τα ίδια για να ξαναερωτευτώ. Λέω μεγάλα λόγια, το ξέρω. Άσε με όμως να υπερβάλλω κι εγώ για μια φορά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου