Πληροφορίες

Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα, πως να στο πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα εκεί που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω" Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Χάρη σ'εσένα.

Είναι αυτά που δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί μίλαγες με λογική και η καρδιά μου δεν το άντεχε. Είναι τα λόγια σου και το χαμόγελό σου, θα μου λείψουν. Είναι τα πάντα που προσπάθησα να δω μέσα σου. Ας είναι. Να είσαι καλά για αυτά που με έκανες να νιώσω να καταλάβω πως ακόμη υπάρχει ελπίδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου