Πληροφορίες

Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα, πως να στο πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα εκεί που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω" Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Υπομονή.

Και τώρα πάλι από την αρχή. Εκεί που ένιωθα πως επιτέλους θα σε πάρω μια μόνο αγκαλιά τώρα είμαι σαν να μου πήραν το κομμάτι που είχες πετάξει εσύ. Το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή είναι υπομονή. Μην στεναχωριέσαι που δεν μας πάει τίποτα καλά. Όταν ο άνθρωπος θέλει κάτι πραγματικά κάνει τα πάντα για να συμβεί. Έτσι κι εγώ, αυτό θα κάνω! Αφού εσύ δε μπορείς να προσπαθήσεις, θα το κάνω εγώ και για τους δυο μας. Ξέρω πως είναι παράλογο μα ακόμα κι αν πέρασαν έξι μήνες είμαι ακόμα μαζί σου! Μαζί σου έστω και με την μεταφορική του σημασία. Γιατί εγώ αγάπη μου θα είμαι μαζί σου όποτε με χρειαστείς. Μου λείπεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου