Ποιος ορίζει κάθε φορά το τέλος ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω!
Εσύ έλεγες πως ξέρεις κάθε κίνησή μου, την αντίδραση μου σε όλες τις καταστάσεις.
Μα όταν μου είπες ότι είμαι δικιά σου και στο επιβεβαίωσα εγώ η χαζή ξέχασα να σε
ρωτήσω αν εσύ είσαι δικός μου! Μάλλον ήσουν, μπορεί και όχι. Συνέχεια μου έλεγες
πως ποτέ δεν θα σε μάθω! Γιαυτό μιλάω στην φωτογραφία σου και την ρωτάω γιατί; της τραγουδάω, την
φιλάω και την αγγίζω απαλά ελπίζοντας πως νιώθεις αυτό το άγγιγμα κάθε φορά. Όχι ε; Δεν πειράζει γιατί καμιά φορά είναι καλύτερο να είσαι μόνος.
Τότε κανείς δεν θα μπορεί να σε πληγώσει.
